To ja ukradlem panu samochód

Staszek byl bardzo chudy

Zdzislaw podszedl do furtki, odnalazl lekko przerdzewialy przycisk dzwonka i czekal na reakcje kogos z domostwa. Wkrótce, w swietle niebieskawej latarni ujrzal starego, ogorzalego czlowieka.
- Dobry wieczór - powiedzial nasz bohater z lekko scisnietym gardlem.
- Slucham, o co chodzi?
- Przepraszam, nie wiem czy znów nie nastapila jakas pomylka, bo sad w Grodzisku podal mi panski adres.
- Aaa. . Sad? To nie jest pomylka.
- Czy to znaczy, ze w tym miejscu jest przechowywany skradziony mi samochód?
- Tak, zgadza sie. Prosze wejsc do srodka. Ogorzaly jegomosc otworzyl furtke i idac przodem poprowadzil bardzo zdziwionego Zdzislawa w kierunku zabudowania na zapleczu malego domku. Byla to solidna szopa z kilkoma drzwiami. Za róznymi drzwiami spaly sobie kury, swinie i byl tez garaz. Ogorzaly starzec uchylil skrzypiace drzwi komórki i w slabym swietle latarki oraz ulicznych latarni ukazal sie porazajacy obraz. Na kolejowych belkach wsród róznych rupieci stal zdewastowany niebieski Ford Escort.
- Czy to panski samochód? - zapytal starzec.
- Jezus, Maria! Tak to jest mój samochód! Co sie z nim stalo? Dlaczego jest taki zniszczony? Co tu jest grane? Nic nie rozumiem! - Slowa za slowami jak wystrzaly z karabinu maszynowego wypowiadal teraz juz nieprzestraszony lecz niezwykle zdumiony Zdzislaw.