Het bestaan biedt de mens feiten en waarheden - een historisch verslag dat dooreen is met metanarratieven en meerdere vertalingen van de werkelijkheid. Betreed fictie, de grote gelijkmaker van de individuele stem en het collectieve lawaai van de samenleving. Het zijn niet alleen de verhalen die de waarheid presenteren, maar ook de gaten in de verhalen. Essentie vereist een verantwoordelijke deelname aan de bewust-gedreven ondernemingen die de strijd tussen op zichzelf zijn en zijn voor zichzelf toelaten om transcendentie en vrijheid te doorbreken om de cyclus van absurditeit en wanhoop te doorbreken. Ridders van berusting worden ridders van het geloof wanneer de eeuwige herhaling van hetzelfde bewust keuze na keuze omarmt zonder zich neer te leggen bij één onherroepelijke beslissing. Wat als er nog hoop is? Dan vrede. Don DeLillo's postmoderne context van historische fictie en door paranoia geboren nostalgie biedt de klimaatomstandigheden die nodig zijn om Nietzsches dode god weer tot leven te wekken in de alleman-personages die door Dostojevski en Kafka worden gepresenteerd. Nu de god is herrezen, vinden Camus 'geloofsridders Kierkegaardiaanse redding in berusting, lijden en schuld. Wat als de mens nooit wordt bepaald door een op zichzelf staand besluit? Spring dan.
