Grensoverschrijdende mannelijkheid in geselecteerde zwaard- en sandaalfilms

Het klassieke film-epos heeft zelden serieuze kritische analyse ondergaan. Het kritische apparaat van queer theory en mannelijkheidsstudies kan bijzonder inzicht geven in de structuur, het ontwerp en het doel van deze films. Aan de hand van voorbeelden van het filmepos dat tussen 1914 en 2000 werd gemaakt, onderzoeken we hoe in ogenschijnlijk heteronormatieve filmteksten homoseksuele weerstanden verschijnen als manieren om hetero-normatieve uitingen te ondermijnen of soms te bevestigen. Deze weerstanden verschijnen, vaak onopgemerkt, in werken zonder specifieke heteroseksuele vooringenomenheid, maar ook in werk dat speciaal was gepland en uitgevoerd om de bevoorrechte positie van het heteroseksuele congres te bevestigen. De aard van de klassieke mis-en-scène leidt zichzelf in het bijzonder tot vertoningen van homo-erotica, die interne spanningen veroorzaakt die conventionele critici hebben geprobeerd uit te leggen. Dit discours over queer-weerstanden zou interessant moeten zijn voor filmtheoretici en historici in het algemeen, en voor queer-theoretici in het bijzonder.