Theater op school

"Het theater is een houten podium waar mensen naar buiten gaan." Nee, het zijn mensen die naar buiten gaan om een toneelstuk op te voeren dat ze voelen, iets wat ze willen opvoeren, bijvoorbeeld vriendschap. Uiteindelijk wordt er geapplaudisseerd, maar er worden twee dingen toegejuicht: het offer dat de kunstenaars brengen om het goed te doen en het werk van degene die het heeft geschreven en gedaan. Zo uitte een negenjarig meisje zich in 1976, een van mijn eerste dramastudenten, toen ik begon les te geven. Als ik het vandaag aan een van mijn studenten zou vragen, zou ik niet te veel afwijken van die definitie. Een ander 10-jarig meisje schreef: "Een toneelleerkracht is gemakkelijk te onderscheiden van andere leerkrachten omdat hij vriendelijk is en zijn lessen zeer aangenaam zijn. Bovendien stuurt hij niet veel werk naar huis, hoewel hij wel wat stuurt. De les die hij ons geeft ziet er niet uit als een les, omdat ze erg kort zijn". Voordat ik aan die eerste theatersessies met kinderen begon, had ik een reeks vragen, waarop ik vandaag de dag nog steeds op zoek ben naar antwoorden. Het zijn vragen die elke professional (of niet) in het kinder- en jeugdtheater zich van tijd tot tijd zou moeten stellen, om het gevoel van wat ze doen niet te verliezen.