Effecten van de moderne beweging op woongebouwen

Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw begonnen architecten, naast alle snelle veranderingen in de westerse samenlevingen, ook de vroegere stijlen te verlaten in de richting van een vorm van architectuur die rekening had gehouden met functionele belangen en geen wortels had in de klassieke stijlen. Na de Eerste Wereldoorlog werd deze nieuwe tendens in de architectuur (moderne architectuur) ontwikkeld, eenvoudige, geometrische figuren en onopgesmukte gevels, die elk gebruik van historische referenties hebben laten varen. Na de uitbreiding van de Iraanse communicatie met westerse landen, breidde de tendens naar Moderne Architectuur zich in Iran uit, met als gevolg dat sinds het begin van de 20e eeuw, naast geleidelijke politieke, economische en culturele transformaties in de Iraanse samenleving, enkele dominante kenmerken van de Iraanse architectuur begonnen te veranderen, wat een begin was voor nieuwe architectonische trends, in Iran. Een belangrijke Iraanse leefomgeving die ruwweg werd beïnvloed, waren de woongebouwen. Deze studie was bedoeld om de effecten van de kenmerken van moderne woongebouwen te bepalen met betrekking tot formele ontwerpkwesties zoals vrije plattegrond, vrije gevel... evenals functionele kwesties zoals scheiding van slaapkamers voor familieleden met betrekking tot de hedendaagse woongebouwen in Teheran.