Rozmieszczenie gleb lunnyu w dorzeczu Jeziora Wiktoriäskiego w Ugandzie charakteryzuje si na poziomie pola i krajobrazu. Wszystkie w äciwo ci gleb, z wyj tkiem mu ów, wykazäy w skali badä zale no przestrzenn na obu g boko ciach. Fosfor, Ca, Na i piasek wykazywäy krótsze zasi gi od 42 do 58 metrów, wszystkie w glebie wierzcho kowej, natomiast pozostäe w äciwo ci w glebie wierzcho kowej i podglebiu miäy wi ksze zasi gi - 149 metrów. P aty Lunnyu na lizolu chromowym i lizolu mollicowym miäy wy sze pH, P, piasek, glin i i y w porównaniu z tymi na ferralolach Plinthic i lizolu Petriffera. Na adne z w äciwo ci gleby nie miäo wp ywu po o enie w krajobrazie. pH gleby, Ca, Mg, i K by y wy sze w warstwie wierzchniej w porównaniu z podglebiem. Ani po o enie stoków, ani rodzaj lunnyu nie wykazywäy jednolitych ró nic we wszystkich w äciwo ciach gleby. Lunnyu nie mo e by wyjäniony przez te dwa czynniki. W celu rozwi zania problemu lunnyuu nale y d y do obiektywnego okre lenia obszarów, na których wyst puje lunnyu, a nast pnie uwänie monitorowä wydajno upraw w ramach ró nych dziää w zakresie zarz dzania yzno ci gleby.
