Yasli bir adam olan Geiser, Isvicre Alplerinde izole bir kö yde yasamaktadir. Kö y sü regen yagislar yü zü nden toprak kaymasi tehdidi altindadir.
Geiser doganin kaotik ve amansiz yapisiyla basa cikmaya calisirken, ansiklopedilerden ve kitaplardan bilgileri kesip odasinin duvarina asar, bö ylece yitirmeye basladigi belleginin yani sira insanligin bilgi birikimini de kayit altina almaya cabalar. Ancak doga, insanin sinirli bilgisiyle kavrayisindan cok daha engindir ve sonunda kacinilmaz yü zlesme gerceklesecektir.
Max Frischin bu kü cü k ö lcekli basyapiti, insanin doga karsisindaki kirilganligi ve varolussal mü cadelesi ü zerine derin bir tefekkü r. 1992 yilinda filme cekilen, sayisiz kere sahnelenen bu eser, yillar gectikce ve dü nyamiz yazarin ö ngö rdü gü yolda ilerledikce klasiklesen bir kehanete dö nü sü yor.
Basyapit dü zeyinde bir mesel.
George Stade, The New York Times Book Review
Dü nyanin sonu hakkinda, dü nyanin sonuna inanmayan biri tarafindan yazilmis bir klasik.
Hans Mayer
Uygarligin ve ilerlemenin erozyonuyla kusatilmis dogaya ve insana dair son uyarilar. . . Frischin felsefi basyapiti.
Michael Magras
