Cam Kiriklari

...Kiminiz damlara cikiyor, kiminiz, ikiser kisi, evlere daliyorsunuz. Yanik odun, yanik tezek kokan basik damli, kerpic duvarli ev icleri sicacik. Yerde alli yesilli kilimler. Ocakta yanan üc kalin odun. Atesin üzerinde kararmis büyük bir tencere. Köselerde dürülmüs dösekler, kenarlarda kilim kapli minderler. Duvar oyuklarinda yuvarlak aynali gaz lambalari. Duvarin ortasinda bir kirik ayna. Yaninda birkac fotograf. Aradiginiz ne Arayip da bulamadiginiz Niye bu baskin Ortaligi dagitip, dösekleri yastiklari didikleyip, öteberiyi tekmeleyip egilerek disari cikiyorsunuz kücük basik kapidan. Kadinlar yüzlerini kapatmislar. Yasli erkekler tedirgin; hepsi baslarini egmisler. Basin egik geciyorsun önlerinden. Kimseyle göz göze gelmek istemiyorsun

Elbette kendi yasantilarimdan yola cikarak yazdim bu öyküleri. Ama hicbiri bire bir yasanmis olan degildir; belki yasanacak olandir; yasatacak olandir. Yazarken degil ama, yazip bitirdikten sonra, her öykünün, kendi gelisimini, olusumunu gerceklestirmeye calistigini gördüm. Öyküyle benim aramda sik sik sürtüsmeler, didismeler oldu. Ama sonunda, öyküyü yazmaya beni iten yasanmis olandan bambaska, yepyeni bir gerceklik cikti ortaya. Öykünün büyüsüydü bu. Bu doyumu, bu keyfi, bu büyük aciyi dile getirmek cok zor.