Efsane Güzeller

Siir görülmez; ancak kalbe dogabilir. Kalpleri titreten de, cizik cizik eden veya süsleyen de bir hissin ilhamidir genellikle; bir zamanin akisi, bir ruh sikintisi yahut bir hazzin cosmasidir. Heykel gibi, resim gibi bütüne dayali bir sanata dönüsüveriyorsa söz, adi divan siiridir onun. O siir, soyut olanin pesinde kosarken somut olani örnek gösterir; duygu icin maddeyi, icsellik adina cevreyi kullanir ve lirizmi anlatirken de Leylalardan, Sirinlerden, Azralardan dem vurup onlarin yolunda Kayslari, Ferhatlari, Vamiklari daglar delisine cevirir. Sair ise beyit denen söz katmanlari arasinda ince sanatkarlarin izini sürerken evvelce söylenenleri bilmek ve evvelce söylenenleri gecmek zorunda hisseder kendisini, hayallerini ve düsüncelerini derinlestirdikce derinlestirip giyindirir düsüncelerine.