Hic kimsenin yüregi mükemmel degildir.
Biz ikibacaklirahimleriz, hepsi bu.
Kadin, bunaltici düslerden uyandigi bir sabah, hiclige dönüsmüs olarak buldu kendini. Artik bir adi yoktu, düsüncesi, benligi, arzusu yoktu ama bir rahmi vardi. Yasamini kolonilere sürülmeden, öldürülmeden, Damizlik Kiz olarak sürdürmesini saglayan rahmi. Artik asik olmayacakti, sevmeyecekti, onaylanmis bir dilin ötesine gecmeyecekti. Duvarlara asilmis sira sira cesetler, tek gercegin savas ve üreme oldugunu hatirlatiyordu. Özgürlük hatirlanmayacak kadar uzaktaydi...
Margaret Atwoodun basyapit niteligindeki feminist distopyasi Damizlik Kizin Öyküsü, bütün distopyalar gibi gelecege dair bir paranoyayi degil, icinde yasadigimiz gercegin ta kendisini dile getiriyor. Erkek egemenmuhafazakar bir rejimin üremeyle sinirlandirdigi, mahrem örtülerin ardina gizledigi kadin bedenleriylebize asina gelen bir gercegin.
Anlatilan bizim hikayemizdir
