Her gün bazi erkekler, kadinlar ve cocuklar göge tirmanirlar ve yeniden agacin dallarini kullanarak geri inerlermis. Bir gün yukari dogru tirmanirlarken Kakan adli yasli bir sahin bir cubugu digerinin üzerinde hizla döndürerek ates yakmanin yolunu bulmus. Fakat bu kus ile beyaz bir sahinin arasindaki sürtüsmeden ötürü tüm bölgeyi ates sarmis ve ne yazik ki cam agaci yanmis; bu yüzden yukari cikan insanlar yeniden yeryüzüne dönememis ve bu hadiseden sonra gökyüzünde kalmislar. Yukarida kalan insanlarin kafalarinda, dirseklerinde, dizlerinde ve diger eklem yerlerinde kristaller olusmus; geceleri bu kristaller parliyormus. Bu pariltilar aslinda bizlerin yildiz olarak adlandirdigi seylermis.
Dünyanin dört bir yaninda insan, hayvan ve doga gözlemlerinden yola cikarak anlatilan sayisiz mitlerden yalnizca atesle ilgili olanlari bize aktaran Frazera göre, ilkel doga felsefesinde yürütülen mantik kusursuza yakindir. Antropolojinin yanisira edebiyat, felsefe ve zooloji gibi alanlarin da beslenebilecegi bu mitler, atesin insanlik üzerindeki etkisini carpici bir sekilde gözler önüne seriyor.
