Dit boek gaat over de relatie tussen New South Korean Cinema en het maatschappelijk middenveld. Het onderzoek wil de intentie van filmmakers aantonen om burgers bewust te maken van de problemen in het sociale leven. Dit onderzoekswerk is ook geïnteresseerd in het gebruik van maatschappijkritiek in cinema, deze functie die een film onder andere kan implementeren. Het corpus van dit proefschrift bestaat uit fictiefilms gemaakt door de belangrijkste vertegenwoordigers van de nieuwe generatie Zuid-Koreaanse filmmakers, Lee Chang-dong, Kim Ki-duk, Bong Joon-ho en Park Chan-wook. Het proefschrift is verdeeld in drie hoofdstukken, waarvan het eerste gewijd is aan het in vraag stellen van de relatie tussen cinema en de samenleving en meer specifiek over de specifieke neiging van de Koreaanse cinema tot protest. Het tweede hoofdstuk is gewijd aan een diepgaande studie van de Zuid-Koreaanse sociaal-politieke context van 1996 tot heden en aan het belichten van de belangrijkste sociale problemen waarmee het land te kampen heeft. Ten slotte zal worden gedemonstreerd in het derde en laatste hoofdstuk over de analyse van de verschillende films in het corpus hoe de nieuwe filmmakers.
