Het boek onderzoekt de Algerijnse en Arabische identiteitskwestie door middel van bepaalde bijbelse praktijken met betrekking tot het anders-zijn. De studie richt zich op het tekenen van een soort archeologie van de moderne Algerijnse roman in zijn kruising van de tekenen van geschiedenis, cultuur en de wereld. De dialectiek tussen traditie en moderniteit roept op tragische wijze de vraag op naar acculturatie en de turbulente geboorte van de geschiedenis. De relatie tot de Ander, tot zichzelf en tot de wereld wordt gedramatiseerd door middel van visies op de wereld die zowel een geheugenonrust als een dorst naar moderniteit en emancipatie weerspiegelen. Verscheurd tussen verschillende, vaak tegenstrijdige, vaststellingen herstelt de Algerijnse en Arabische schrijver, zelfs in zijn meest fragmentarische en gedeeltelijke benaderingen, een totaalvisie op een wereld in wording, een wereld die geconfronteerd wordt met de grote uitdagingen van de beschaving.
