Pulkownik Chabert

Honoré de Balzac francuski pisarz okreslany mianem "mistrza realizmu", który zyl w latach 1799-1850. Dziecinstwo spedzil na prowincji, studiowal prawo w Paryzu, ale swoje zycie poswiecil pisaniu. Byl tytanem pracy, pisal po kilkanascie godzin dziennie. Czynnie uczestniczyl w zyciu literackim. Jego najwieksze dzielo to cykl "Komedia ludzka", w którym przedstawil czasy od rewolucji francuskiej do rzadów Ludwika Filipa. W prozie laczyl elementy realizmu z romantyzmem. Portretowal kobiety po trzydziestce, mezatki - stad popularne sformulowanie "kobiety w wieku balzakowskim". W Polsce pisarstwo Balzaca upowszechnil Tadeusz Boy-Zelenski, który przetlumaczyl i wydal znaczna czesc "Komedii ludzkiej". Debiutowal w 1829 roku utworem "Szuanie". Jedne z jego slynnych powiesci to m. in. "Ojciec Goriot", "Stracone zludzenia" czy "Eugenia Grandet". Autor zasila grono najwybitniejszych twórców pierwszej polowy XIX wieku.